Η Λέσβος

Αγαπητό «kaimetatiegine@gmail.com«, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνωστες,

coming out δεν έχω κάνει στους γονείς μου (άσχετα που ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι) και δεν σκοπεύω να κάνω άμεσα (έτσι λέω, τουλάχιστον) Θα σας πω, όμως, για τα coming out σε φίλες και φίλους μου (καλά, όχι ότι δεν το ήξεραν, απλώς έγιναν πιο επίσημα τα πράγματα)και το πιο τρολλ απ’ όλα (true story, ωστόσο) σκηνικό με τον αδερφό μου.

  Γιατί αποφάσισα να τα γράψω σήμερα; Εε, υποθέτω με έπιασαν οι συναισθηματισμοί, περιμένοντας την περίοδο. Ακούω και Sarah Jaffe και συγκεκριμένα την «Κλιμεντίνη» («clementine» εξευρωπαϊσμένο), ένα παραπάνω (μην πείτε ότι η Sarah Jeffe δεν είναι)..Τέλος πάντων.

  Ελπίζω να μην πειράζει να περιγράψω μόνο το σκηνικό με τον αδερφό μου, γιατί να σας πω την αλήθεια δεν είμαι και πολύ του γραψίματος. Θα σας στείλω και τα υπόλοιπα, υποθέτω με άλλες τρολλιές (πάντως αν σας κουράσω να μου το πείτε..αλήθεια)

  Χμχμχμ..Να ‘ταν πριν 2 χρόνια. (κακή περίοδος, θα σας εξηγήσω την επόμενη φορά..έρωτες και ίντριγκες, καταλαβαίνετε)Καλοκαίρι, στο χωριό, κάτω από τη φλαμουριά, απογευματινό τάβλι με τον αδερφό μου (όχι ότι ξέρουμε, προσπαθούμε) (καλά, ίσως, αυτός να ξέρει λίγο παραπάνω). Βγαίνει η γιαγιά και μας φέρνει χυμό, χυμό ροδάκινο, και αποχωρεί. Καθόμαστε και μιλάμε και ξάφνου ο αδερφός μου με ρωτάει κωδικοποιημένα, αν είμαι από τη μυτιλήνη. Προφανώς δεν κατάλαβα. «Τι λες;», τον ρώτησα. «Εε, μήπως είσαι από τη λέσβο;», με ξαναρωτάει. Κόκαλο εγώ. «Τι μαλακίες λες;», λέω. «Μήπως είσαι λεσβία;», μου λέει. (πυρ και μανία έγινα και υποτίθεται το είχα αποδεχτεί ότι είμαι) Άρχισα να τον βρίζω, να φωνάζουμε και μπήκα στο σπίτι κλαίγοντας, έχοντας τη γιαγιά μου να μου λέει, μην έχοντας πάρει χαμπάρι: «μην κλαις πουλάκι μου, τι σε έκανε ο αδερφός σου;» και λέγοντας στον αδερφό μου: «δεν ντρέπεσαι, κοτζάμ παληκάρι, τι έκανες στο κορίτσι;»..Μετά από πολλά «άσε με» στον αδερφό μου και «μη θες να τα ξέρεις όλα» στη γιαγιά μου, συμφώνησα με τον αδερφό μου να πούμε στη γιαγιά ότι μαλώναμε για τους γονείς μας. Εε, μετά ο αδερφός μου μού είπε ότι δεν πειράζει κι ότι αν χρειαστώ κάτι θα με βοηθήσει, αρκεί να μην το πω στους γονείς μας. Αυτό, βέβαια, 2 χρόνια πριν. Τώρα δεν ξέρω πώς είναι ως προς το coming out στους γονείς μας, αλλά ψιλοσυζητάω μαζί του κάποια πράγματα ως προς το gay θέμα, αλλά γενικά κι αόριστα. Νομίζω πως παράπονο δεν έχω. Έχει γνωρίσει και την κοπέλα μου, αλλά πάλι δεν το πολυσυζητάμε. Καλός είναι, μωρέ, πολύ καλός. Κάποια στιγμή, θα επιδιώξω να το συζητήσουμε. Αυτά, γενικά.

Ελπίζω να πάει καλά και το όποιο δικό σας coming out,

Το φυλλαδιάκι της παραδιπαλνής πόρτας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΣΗ

Χ. 20 Θεσ/νίκη

Ήξερα από πολύ μικρός ότι είμαι gay απλά δεν ήθελα να το παραδεκτώ και πίστευα ότι ήμουν ο μόνος έτσι. Σαν χαρακτήρας ήμουν αρκετά ευαίσθητος και χαμηλών τόνων.. Ένα καλό είναι ότι δεν μου φαινόταν δηλ ήμουν και είμαι αρρενωπός οπότε ευτυχώς δεν είχα και πολλά πειράγματα για το θέμα.. Μόνο φυσικά τα μικρά συνηθισμένα που λένε σε όλους.. αλλά στόχος για το συγκεκριμένο θέμα δεν έγινα ευτυχώς. Στα σχολικά μου χρόνια από το γυμνάσιο και μετά έκανα παρέα με τα άλλα παιδιά μόνο μέσα στο σχολείο – δεν είχα καμιά όρεξη να βγω μαζί τους έξω γιατί έβλεπα ότι δεν ταιριάζουμε..  Προσευχόμουν να είχα μια άλλη ζωή με πολλούς αληθινούς φίλους να βγαίνουμε και έτσι… αλλά φυσικά ποτέ δεν γινόταν.. έπρεπε να το καταλάβω ότι ήταν εντάξει να είμαι gay αλλά οκ ήμουν μικρός και όπως όλα τα παιδιά στην εφηβεία με το ίδιο θέμα νιώθουν άσχημα .. Ήταν δύσκολη περίοδος τότε αλλά αυτή ανήκει στο παρελθόν.. Σιγά σιγά στην πορεία άρχισα να συμβιβάζομαι με το θέμα χωρίς να θέλω να έχω άλλη ζώή (έπαιξε ρόλο και το ότι ερωτέυτηκα στη συνέχεια και έβλεπα ότι ήταν πολύ ωραίο αυτό το συναίσθημα..) αλλά φυσικά πάλι πιεζόμουν και ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα..
Στα 15 μου ένα καλοκαίρι ερωτεύτηκα για πρώτη φορά και πολύ δυνατά με ένα παιδί κοντά στην ηλικία μου. Υπήρχε ανταπόκριση, κοιτιόμασταν συνέχεια στην παραλία (έμενε εκεί κοντά) και μ χαμογελούσε.. Ή ξαδέρφη μ τον ήξερε και όταν ερχόμασταν κοντά υπήρχε αμηχανία.. Στην πορεία είχα βρει και τον αριθμό του με κάποιο τρόπο και τ έστελνα ανώνυμα ερωτικά μηνύματα και αυτός μ απαντούσε συνέχεια με αποκρύψεις.. (μάλλον θα είχε βρει και αυτός το δικό μ).. Τεσπα το πρόβλημα ήτσν ότι υπηρχε απόσταση και ότι δεν γινόταν τίποτα αφού ήμουν περιτριγυρισμένος με συγγενής και αυτός με δικά του άτομα και ήταν δύσκολο.. Πέρασα πολύ δύσκολα εκείνη τη περίοδο γιατί ήθελα να ήμαστε μαζί και δεν γινόταν.. μετά από κανα 1μισι χρόνο το ξεπέρασα.. Επίσης πήγα στο ίδιο μέρος 2-3 καλοκαίρια αλλά γενικά το είχα ξεπεράσει στην πορεία (είχα και άλλον έρωτα να σκέφτομαι π θα αναφερθώ παρακάτω γ αυτό..)
Στο λύκείο ήταν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα αλλά ευτυχώς ήξερα να προστατεύομαι και να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις.. έβλεπα και άλλα άτομα που φαίνονταν και τα κοροιδεύαν και τα πειράζαν και ένιωθα άσχημα.. είναι πολύ δύσκολο αυτό αλλά να ξες ότι μια μέρα θα φύγεις απο κει και θα είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις.. (γενικά οι δυσκολίες τις ζωής μας κάνουν καλό γιατι μας κάνουν πιο δυνατούς..) μπορεί να περνάμε δύσκολα πολλές φορές αλλά να ξέρεις ότι περνάει και τα πράγματα πάνε καλύτερα μετά..!
Το καλοκαίρι πριν παω στην τρίτη λυκείου είχα φτάσει σε πολύ κρίσημο σημείο με το θέμα της ομοφυλοφιλίας.. Είχα πάρα πολύ άγχος και σκεφτόμουν πως θα είναι η ζωή μου στη συνέχεια – πως θα τα καταφέρω.. Και όλη αυτή η πίεση μου βγήκε σε κάποιες ξαφνικές ανυπόφορες κρίσεις πανικού που κυριολεκτικά όσο δύσκολες και να ήταν με σώσαν γιατί με κάναν να ζητήσω βοήθεια.. Η κρίση πανικού οφείλεται στο συσσωρευμένο άγχος (ψάξτο στο ίντερνετ) και έχεις την αίσθηση ότι χάνεις τον κόσμο εκείνη την ώρα που το παθαίνεις – ότι πεθαίνεις..
Στη συνέχεια η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο! Αποφάσησα πως θα ζήσω την ζωή μου ακριβώς όπως είμαι και θα είμαι ευτυχισμένος! Πήγα σε ψυχολόγο με δική μου πρωτοβουλία η οποία με βοήθησε πάρα πολύ και ήταν θετική με το θέμα! Επίσης σε συνδιασμό με την ψυχοθεραπεία άρχισα να ενημερώνομαι με σχετικά θέματα στο ίντερνετ για την ομοφυλοφιλία.. (άρθρα, βίντεο, ταινίες, συνεντεύξεις διάσημων gay) και πραγματικά με βοήθησε πάρα πολύ. Άρχισα να έχω περισότερη αυτοπεποίθηση με αυτό που είμαι και να νιώθω καλά!
Βέβαια υπήρξαν κάποιες ακόμα δυσκολίες του λυκείου στη συνέχεια..
Στην τρίτη λυκείου ερωτεύτηκα για 2η φορά πολύ δυνατά πάλι με ανταπόκριση.. Με το παιδί κάναμε παρέα όλη την προηγούμενη χρονιά αφού ήμασταν και στην ίδια παρέα.. Αλλα από την αρχή της τρίτης λυκείου δεν ήταν έτσι.. Με κοιτούσε συνέχεια και γω φυσικά τον κοιτούσα, χαμόγελα, όταν είμασταν μέσα στο μάθημα πάλι κοιτιόμασταν και κοκκίνηζαν τα αυτιά του, με έκανε και μένα να το πάθω.. Όταν ερχόμασταν κοντά μου μιλούσε αμήχανα και πολλές φορές υπήρχαν στιγμές π ήμασταν ΄δίπλα και δεν λέγαμε τίποτα.. δηλ δεν μου μιλούσε κιόλας απλά με κοιτούσε.. Το δύσκολο ήταν ότι επειδή ήμασταν μέσα στο λύκειο δεν μπορούσα να κάνω κίνηση και λογικά ούτε κ αυτός γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε κάτι τέτοιο εκεί μέσα.. Πες ότι κάνω κάτι .. μπορεί να το πάρει αλλιώς και να με καρφώσει στους άλλους κσι το ίδιο ισχύει και γιαυτόν φυσικά ( ναι, το σκέφτεσαι όταν είσαι στο λύκειο – είναι πολύ δύσκολο..)
Αυτό μεταξύ μας κράτησε καμια 2μισι βδομάδες ώσπου δυστυχώς το κατάλαβε η υπόλοιπη παρέα και μας κάναν χαλάστρα.. Ο έρωτας δεν μπορεί να κρυφτεί πολύ.. Αρχίσαν να λένε μαλακίες και να πειράζουν κυρίως εκείνον γιατί ήταν πιο πολύ δικός τους φίλος αλλά και μένα μ λέγαν κάποιες μαλακίες.. Ευτυχώς δεν έγινε ποτέ κάτι σοβαρό ειςβάρος μας εκεί μέσα μετά απ αυτό αλλά πάλι έχεις την αγωνία και το άγχος το τι θα σου συμβεί.. Πήγαινα κάθε μέρα τότε και νόμιζα ότι ξέραν όλλοι και μας σχολιάζαν πίσω από την πλάτη μας.. Ποτέ δεν με βρήσαν καθαρά με ομοφυλοφιλικό υποννοούμενο η κάτι τέτοιο από τις μαλακίες π συνιθήζουν να λένε τα παιδιά στο σχολείο αλλά πετούσαν πολλές φορές υποννοούμενα που πήγαιναν για μένα και το παιδί.. Ευτυχώς είχα και την υποστήριξη της ψυχολόγου μου έδινε δυμβουλές και τις μιλούσα.. Είναι πολύ καλό να μιλάς σε κάποιον που μπορεί να σε ακούσει και να σε βοηθήσει σε καταστάσεις δύσκολες σαν και αυτές.
Το θέμα ευτυχώς ξεχάστηκε μετά απο μερικούς μήνες αλλά η σχέση μ με το παιδί ψυχράνθηκε κάπως.. και πάλι με κοιτούσε έντονα ως το τέλος του λυκείου.. Είχα πάρει απόφαση να του μιλήσω στο τέλος του λυκείου.. Τον πήρα τηλ αλλά μου το έκλεισε 2 φορές.. Είπα οκ ας κάνει ότι θέλει.. πρέπει να πιεζόταν πολύ.. αν το διαβάζεις αυτό και καταλαβαίνεις ποιος είμαι τότε εύχομαι να περνάς καλά όπου κ να είσαι τώρα..!
Τελείωσα και το λύκειο, έγινα φοιτητής και άρχισα να κάνω γνωριμίες από κοντά (από το ίντερνετ).. κάποιες άξιζαν άλλες όχι αλλά έτσι είναι αυτά και στις κανονικές γνωριμίες..εντός η εκτός ίντερνετ.. έκανα 2 σχέσεις που πραγματικά ήταν πολύ καλές και φίλους με τους οποίους βγαίνω και μπορώ να είμαι ελεύθερος να μιλάω μαζί τους με άνεση.. Φυσικά δεν λέω σε όποιον ναάναι για μένα γενικά πρέπει να το λες μόνο σε άτομαι που εμπιστεύεσαι και θεωρείς ότι είναι εντάξει.. Η ζωή μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο!

Σε όλους όσους το διαβάζουν αυτό: Μην αφήνεις να σε επηρεάζει το τι λένε οι άλλοι για σένα και το θέμα της ομοφυλοφιλίας.. ακόμα και η εκκλησία.. δεν είναι αρρώστια.. δεν γνωρίζουν και γιαυτό δεν ξέρουν τι λένε.. Η ομοφυλοφιλία, το να είσαι gay η λεσβία είναι απόλυτα φυσιολογικό και είναι σεξουαλικός προσανατολισμός όπως και η ετεροφυλοφιλία.. Και φυσικά δεν είναι αμαρτία (μην ακούς τι λένε οι άλλοι)..

Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση και αντιμετωπίζεις προβλήματα σχετικά με αυτό το θέμα στη ζωή σου να μιλήσεις σίγουρα σε κάποιον ο οποίος πιστεύεις ότι θα σε ακούσει και θα σε καταλάβει.. Μπορεί να περνάς δύσκολα τώρα αλλά έχεις μεγάλη αξία και θα τα καταφέρεις! Σκέψου ότι υπάρχουν και χειρότερα.. Όταν θα περάσεις τα δύσκολα θα είσαι πιο δυνατός! Θα ζήσεις πολύ όμορφα πράγματα στη ζωή σου -να ονειρεύεσαι πάντα και να έχεις πίστη! Και να είσαι αισιόδοξος για το μέλλον παίζει σημαντικό ρόλο..!  Επίσης κάτι σημαντικό είναι να ενημερωθείς απο το ίντερνετ.. δες και κάτι βίντεο με την ονομασία it gets better που σίγουρα θα σε βοηθήσουν! Θα πάνε πολύ καλύτερα τα πράγματα..! Θα νιώσεις άλλος άνθρωπος!
Καλή δύναμη σε όλους εύχομαι και καλή συνέχεια!!

Η δικη μου ιστορια

Γεια σας, ειμαι ο Κωστας και ειμαι 20 χρονων.

(δεν το εχω και πολυ με την εκθεση να ξερετε (χαχαχα))

Απο το δημοτικο ειχα και εγω τα προβληματα μου και οικογενειακα και σωματικα!

Ειχα Φιμωση και εκανα ενα χειρουργειο και 2 επεμβασεις πανω σε αυτο… παντα νομιζα πως ειχα προβλημα με το μοριο μου (χαχαχα) και οτι ποτε δεν θα ικανοποιουσα κανενα σωμα και δεν θα ειχα καμια προβολη της ηδονης!

Στους περισσοτερους αντρες το γυμνασιο ειναι μια εποχη που πειραματιζεσαι με τον εαυτο σου, με το σωμα σου και γενικα ψαχνεσαι!
Εγω αυτο δεν το καλαβα ποτε, συνεχεια ο μπαμπας μου και ο αδερφος μου με πριζανε για να αυτοικανοποιηθω αλλα εγω δεν ηθελα ειχα βγαλει κακο συμπερασμα για τα γεννητικα μου και δεν ηθελα να σκαλιζω πληγες! Με κοροιδευαν και οι δυο που δεν ημουν σαν και αυτους.

Δεν ξερω γιατι αλλα το εκαναν και καθε φορα που το εκαναν με πληγωνε και περισσοτερο ποτε δεν μιλησα σε κανεναν παντα ημουν κλειστος. Στο γυμνασιο γενικα ημουν ενα παιδακι τιποτα αλλο δεν εμοιαζα με τους υπολοιπους που ειχαν αλλα ενδιαφεροντα (σχεσεις, φιλια, αγκαλιες) εγω ειχα στο μυαλο μου να βγω να παιξω να διασκεδαζω γενικα να περναω καλα και ευχαριστα την ωρα μου.

Το λυκειο για εμενα στην αρχη μου εμοιαζε το ιδιο βεβαια καπως πιο αμαρτωλα αλλα το ιδιο βλεπετε στην ζωη μου μπηκε το ΤΣΙΓΑΡΟ αλλα μου αρεσει ποτε δεν το εκανα απο μαγκια απο την πρωτη στιγμη μου αρεζε η γευση που ειχε και γι αυτο το εκανα και συνεχιζω να το κανω..!

Στο λυκειο αρχιζα να βγαινω πιο πολυ στην αρχη οταν αρχιζα να κανω περισσοτερους φιλους και γνωστους ολα ηταν καλα. Μετα αρχιζα να βλεπω απο τους μαγκες της πολης να με κοροιδευουν γενικα για το πως ειμαι, πως κουνιεμαι, τι σωμα εχω, πως περπαταω κτλ

Δεν τρομαξα απλα αρχιζα να αναρωτιεμαι αν οντως ισχυουν τα λογια που λενε δεν μπορουσα να το καταλαβω οτι με ελεγαν GAY γιατι οντως δεν μου αρεζαν οι αντρες απλα δεν ειχα ενδιαφεροντα γενικα για το κρεβατι μου αφου δεν ειχα νιωσει ποτε αλλον ιδρωτα πανω στο σωμα μου απλα ακουγα και μονο! Σχεσεις υπηρχαν στην ζωη μου απο το γυμνασιο κι ολας αλλα δεν προχωρησαν ποτε οποτε πηγαινε εκει η κουβεντα παντα το αποφευγα δεν μου αρεζε να μιλαω για τετοια θεματα εγω το μονο που ηθελα και θελω ειναι να περναω καλα και να μην στεναχωριεμαι.

Με μια απο αυτες τις κοπελες που ειχα σχεση στην 1η λυκειου προχωρησε το θεμα αλλα δεν ενθουσιαστηκα γενικα δεν μου αρεσε καθολου (η πρωτη σκεψη στο μυαλο μου που ηρθε ηταν «αυτο ειναι το σεξ?») εαν σκεφτειτε δεν ειχα αυτοικανοποιηθει μονος ποτε πρωτα βρεθηκα σε συνουσια και μετα σε αυνανισμο…

Επειτα ηρθαν και αλλες σχεσεις στην ζωη μου αλλα και παλι ημουν κλειστος δεν με ενοιαζε να ερωτευθω να αγαπηθω αλλα να περναω και να περναει καλα τιποτα αλλο…. παντα ειχα κλειστη την καρδια μου και τα συναισθηματα μου μεχρι και τωρα δεν θελω να νιωσω 50 φορες ερωτευμενος αλλα 1 και καλη…. και ας την πατησω τουλαχιστον θα μαθω πως ειναι!

Αρχισα να πειραματιζομαι πλεον με το σωμα μου και μαθαινα καινουρια πραγματα και μου αρεζε. Στην προ-τελευταια σχεση που ειχα ημουν ευχαριστημενος και ενιωθα πραγματα γι αυτην οχι οπως τις αλλες αλλα δεν το εβλεπε το μονο που ηθελε η κοπελα ηταν μια κουκλα να την βλεπει καθημερινα να με θαυμαζει την ομορφια μου… εεεε δεν γινεται ετσι ομως εγω δεν μπορω καθημερινα να βγαινουμε και να καθομαστε και να με κοιταει ουτε να μιλαει ουτε τιποτα! Στο κρεβατι μονος μου εκανα δουλεια απο την πλευρα της τιποτα εκει ηταν το πρωτο ταρακουνημα….

Απο εκει και μετα αρχισα να βλεπω τα πραγματα αλλιως Χωρισα και ησυχασα απο την μια απο την αλλη βρεθηκα αλλου αρχισα να σκευτομαι γιατι με λενε GAY οντως ισχυει κατι τετοιο? και αν ισχυει γιατι να μην το ξερω? Αρχισα να πειραματιζομαι με αντρες μεσω βιντεο (καταλαβαινετε) αλλα και παλι δεν καταλαβαινα κατι το μονο που ενιωθα ειναι να ικανοποιω τον εαυτο μου κανεναν και τιποτα αλλο μονο για ευχαριστηση μου!

Μεχρι τα 19 μου κανεις δεν ηξερε τιποτα για εμενα δεν ημουν ατομο που θα ξεστομιζα ετσι ευκολα αυτο το θεμα γιατι ξερω οτι δεν θα το επαιρναν ετσι οπως το πηρα και εγω..

Και ναι μιλησα σε εναν φιλο μου του εξηγησα και ειδα οτι ολα ηταν καθαρα και πλεον ειχα σε καποιον να μιλησω και να εκφραστω! Ποτε μου δεν ειχα υπερβολη μεσα μου απλα ελεγα και λεω οτι θελω να δοκιμασω πως ειναι να δεχεσαι και οχι να δινεις! και αυτο πιστευω ακομη γιατι δεν εχω κανει ποτε τιποτα με αντρα απλα το φανταζομαι………

Γενικα η ζωη ειναι δυσκολη πιστευω εαν δεν την κανεις οπως θελεις εσυ με τα δικα σου ματια.. εγω την αφησα πολυ αφησα να με κοροιδευουν να με πιανουν στο στομα τους ενω δεν ξερουν για εμενα και εκτος απο αυτο εδω καλα καλα δεν ξερω εγω για εμενα εσεις πως ξερετε? ποτε δεν το καταλαβα αυτο

Πλεον εχω μιλησει σε καποιους φιλους μου και με εχουν καταλαβει και δεν εχουν προβλημα που θελω να παρεβρισκομαι και με τα 2 φυλα.

Ειχα κανει μια συζητηση με την μαμα μου πριν κατι χρονια και μου ειπε γενικα να προσεχω να μην μου κανουν τιποτα και ειναι κακο πραγμα ξερετε ! Απο την πρωτη στιγμη που καταλαβα για εμενα τι ηθελα ηξερα οτι δεν θα εχω κανεναν διπλα μου παρα μονο τον εαυτο μου. Σιγα μην της αρεζε της μαμας μου αυτο το πραγμα και ουτε που θα το καταλαβει δεν ειμαι θυληπρεπεις ειμαι αρρενωπος και δεν θα το καταλαβει ποτε και ποτε δεν θα της πω τι με βασανιζει τοσο καιρο.. στην ουσια στο κρεβατι μου γινεται οχι στο δικο της!

Δεν ξερω εαν βοηθησα καθολου εσας παντως σιγουρα βοηθησα εμενα να βγαλω καποια πραγματα για εμενα αν οχι ολα σιγουρα καποια!

Σας ευχαριστω

Coming out » Ντουλάπα STOP ! «

Hello everyone..

Είμαι ο Γίωργος 18 χρονών απο μία μικρή πόλη της όμορφης χώρας μας.. Αποφάσησα να γράψω το δικό μου “coming out“  για να μοιραστώ μαζί με εσάς την δικία μου ιστορία και τις περαστικές δυσκολίες που αντιμετώπισα.. Φέτος μόλις τελείωσα με το σχολείο.. Και αισθάνομαι πιο γεμάτος απο ποτέ.. Η γλυκιά γεύση της πληρότητας μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο.. Ειδικά όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπάνε και σε σέβονται όπως ακριβώς είσαι !!!

Μιά γενική περιγραφή και τα πρώτα μου χρόνια..

Εγώ απο πολύ μικρή ηλικία συνειδητοποίησα το πως εκφράζομαι ώς άνθρωπος.. Απο την φύση μου είμαι πολύ ευαίσθητος και δημιουργικός.. Καλλιτεχνικός από ανέκαθεν θα έλεγα.. Και με μία καρδία τόσο τρυφερή, είναι δύσκολο να “πληγώνεις“ ανθρώπους που αγαπάς, πίστευα.. Σε ηλικία περίπου 4 – 5 ετών γνώριζα ήδη τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό.. Αντιμετώπισα πολύ ρατσισμό από νεαρή ηλικία.. Ήδη απο το νηπιαγωγείο τα παιδιά με είχανε αποθήσει απο κοντά τους.. Πήγαινα και ερχόμουν στον παιδικό σταθμό χωρίς να έχει κάποιο νόημα όλο αυτό.. Τα παιδία πηγαίνουν απο μικρά σε μέρη με άλλα παιδάκια για να αναπτύξουν κοινωνικές σχέσεις και να μη ζούν στην απομόνωση.. Εγώ ζούσα απο τότε, αυτό ακριβώς το συχνό φαινόμενο, που αντιμετόπισαν φαντάζομαι πολλά άτομα που έχουν μια ευαίσθητη θα έλεγα ιδιοσυγκρασία.. Όταν πήγα στο δημοτικό θεώρησα ότι κάτι καινούριο ανοίγεται μπροστά μου.. Γεμάτος χαρά που θα έφευγα απο αυτήν την κόλαση και θα πήγαινα στον “παράδεισο“ ετοιμάστηκα για την πρώτη μέρα στο σχολείο.. Σας λέω λοιπόν, ότι μπορεί να ήταν ίσως και η χειρότερη μέρα της ζωής μου.. Ένιωθα σάν την μύγα μέσα στο γάλα.. Τέτοια ντροπή δέν έχω ξανα νίωσει.. Όλα τα παιδιά είχαν τις παρέες τους απο τον παιδικό σταθμό και εγώ δεν είχα κανέναν.. Με κοιτούσαν όλοι σάν να είχα έρθει απο την Ταγκανίκα.. ( προς  χάριν αστειισμού φυσικά το λέω ).. Να μήν τα πολυλογώ απο την πρώτη δημοτικού εώς και την τρίτη δημοτικού, καθόμουν μόνος σε ένα θρανίο και πάντα ήμουν η τελευταία τρύπα του ζουρνά που λέμε.. Μέχρι που μια μέρα ήρθε μια κοπέλα με μεταγραφή στο σχολείο μας.. Απο τότε ποτέ δεν ξανα έμεινα μονος μου.. Συνέχιζα να δέχομαι την κοινωνική άρνηση βέβαια απο τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου.. Και πάντα με πείραζαν και με γελοιοποιούσαν με κάθε τρόπο μόνο και μόνο προς διασκέδαση τους.. Σε σημείο να με ξεγυμνώνουν και να γελάνε.. Και όπως ήταν αναμενόμενο ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία δέ μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό ορθά.. Πήγαινα στις τουαλέτες και έκλαιγα εκει πέρα μόνος μου.. Για να μην με βλέπει κανείς.. Όπως καταλαβαίνετε με το πέρασμα του χρόνου απέκτησα αγοραφοβία.. Δε μπορούσα να πηγαίνω σε δημόσιους χώρους μόνος μου χωρίς την συνοδεία κάποιου άλλου.. Και όταν όλα τα παιδιά έπαιζαν στις γειτονιές μπάλα, ποδόσφαιρο και κρυφτό, εγώ ήμουν κλεισμένος μέσα στους 4 τοίχους και έπαιζα μόνος μου.. Ή με την ξαδέρφη μου.. Που ακόμα και σήμερα είμαστε πολύ δεμένοι.. Την θεωρώ αδερφή μου.. Και φυσικά όπως όλα τα παιδιά που διαβάζουν αυτήν την στιγμή το μήνυμά μου, προτιμούσα να παίζω με κούκλες και κουζινικά παρά με αυτοκίνητα και όπλα..

Τα χρόνια του γυμνασίου.. Και ο πρώτος έρωτας..

 Στο γυμνάσιο κάπως τα πράγματα άλλαξαν.. Στην πρώτη γυμνασίου πήγα γεμάτος χαρά και αισιοδοξία.. Παρ’ όλου που γνώριζα τι με περιμένει ήμουν έτοιμος να σταθώ γερά στα 2 μου πόδια.. Την πρώτη μέρα κιόλας έκανα κάποιες νέες γνωριμίες.. Φυσικά και ήμουν και πάλι κάπως ντροπαλός αλλά πολύ πιο σίγουρος για τον εαυτό μου.. Μας τοπεθέτησαν σε τμήματα.. Και διάλεξα αυτή την φορά το θρανίο που ήθελα εγώ.. Και όχι αυτό που με έστελναν πάντα οι άλλοι.. Βέβαια και πάλι μόνος μου στο θρανίο, μιάς και μας είχανε χωρίσει ξανά με την φίλη μου απο το δημοτικό.. Αλλά δεν ένιωθα άσχημα γι’ αυτό.. Την πρώτη μέρα λοιπόν δεν θα την ξεχάσω ποτέ.. Μπαίνει μέσα ένα παιδί.. Με πλησιάζει.. Και με ρωτάει με ένα γλυκό χαμόγελο εάν κάθομαι μόνος μου.. Μπορώ να πώ κατάλαβα το τί σημαίνει κεραυνοβόλος έρωτας φίλοι μου.. Όπως ήταν αναμενόμενο απάντησα θετικά στο αίτημα του και καθήσαμε μαζί.. Σε όλη την πρώτη γυμνασίου.. Στο μεταξύ είχα ξεκινήσει να κάνω παρέα με μία κοπέλα και εκτός σχολείου πία.. Όπου σιγά σιγά, περίπου στα τέλη της πρώτης γυμνασίου μου γνώρισε και την ξαδέρφη της και κάπως έτσι ξεκινήσαμε να κάνουμε οι τρείς μας, παρέα.. Είχα αρχίσει να κοινωνικοποιούμε με το πέρασμα του χρόνου.. Και το μόνο που ήθελα τώρα ήταν το χαμογελαστό παιδί του θρανίου μου.. Έπρεπε πάση θυσία να τον φέρω κοντά μου.. Και έτσι σκέφτηκα.. Χέρι που δε μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το.. Χαχαχα.. Και αυτό έκανα εδώ που τα λέμε.. Τον πλησίασα.. Και ξεκίνησα να τον τυλίγω στα δίχτυα μου ώς γνήσια αράχνη που τυλίγει το υποψήφιο “θύμα“ της.. Και το κόλπο έπιασε.. Μέσα σε μία εβδομάδα τον είχα βάλει στην παρέα.. Γιατί ως γνωστών όσοι με γνωρίζουν, θα ξέρουν το τί καπάτσα είμαι.. Και έτσι ήταν η πιό χαρούμενη περίοδος της ζωής μου.. Τι άλλο να θέλει πιά ένα παιδί για να είναι ευτυχισμένο.. Όλα όσα ήθελα τα έιχα.. Τελευταία μπήκε ακόμα μια κοπέλα στην παρέα μας.. Ήμασταν πια 5 άτομα.. Και κάναμε τόσα πράγματα που δεν έχω ξανα κάνει με κανέναν.. Σας μιλώ για ώρες γέλιου, διασκέδασης και αφασίας που δεν έχω ξανα περάσει εώς σήμερα με κανέναν.. Στο μεταξύ αυτό το παιδί σε όλο αυτό το διάστημα έκανε πράγματα που δήλωναν οτι με θέλει.. Και εγώ πετούσα απο χαρά.. Και κάθε μέρα ερχόμασταν και πιο κοντά.. Κοντέψαμε κιόλας περίπου 2 φορές να φιληθούμε.. Η καρδιά μου είχε φτάσει στα ουράνια.. Τι να λέμε τώρα.. Τέτοιο πράγμα δέν το έχω ξανα ζήσει.. Ώσπου περίπου στα τέλη της τρίτης γυμνασίου η παρέα ύστερα απο πολλούς καυγάδες για τραγικά θέματα διαλύθηκε.. Άκουσα πράγματα για εμένα που βγήκαν απο τα στόματα των 2 πρώτων κοριτσιών που σας ανέφερα.. Τις γλυκές ξαδερφούλες.. Και τις συγχώρεσα ξανά και ξανά.. Γιατί ποτέ δέν ήθελα να χαλάσει η μαγεία που μας έδενε.. Μέχρι που κάποια στιγμή δεν γινόταν άλλο να κάνω τα στραβά μάτια.. Τα είπα όλα έξω απο τα δόντια.. Και ήμουν ο πρώτος που αποχώρησε απο την παρέα.. Απ’ οτι έμαθα αργότερα απο μία κοπέλα η παρέα διαλύθηκε όταν εγώ αποχώρησα.. Ξεκίνησαν όλοι να διαφωνούν μεταξύ τους.. Και να σφάζονται.. Και ο αμέσως επόμενος που αποχώρησε ήταν ο γαλάζιος μου πρίγκιπας.. Απο εκεί και πέρα τα πάντα άλλαξαν.. Όλοι χαθήκαμε μεταξύ μας.. Και το γυμνάσιο έφτασε στο τέλος του.. Άραγε τι με περίμενε στο μέλλον ; Και πόσο φωτεινό προοριζόταν να είναι ; Ένας θεός ξέρει.. !!!

Λύκειο.. Το πραγματικό Coming out μου και η πρώτη μου σχέση..

Πρώτη λυκείου.. Καινούριο σχολείο και κανένας γνωστός συμμαθητής μαζί μου.. Επέλεξα να πάω επαγγελματικό λύκειο.. Ώστε να μή ξέρω και να μη με γνωρίζει κανείς.. Το μόνο που ήθελα είναι μία καινούρια αρχή.. Πληγωμένος απ’ όλους και απ’ όλα.. Για ακόμα μια φορά συνέχισα πονεμένος παρακάτω.. Στο ελάχιστο της ιστορίας της ζωής μου που αναγράφω παραπάνω φυσικά και δέν αναφέρω το ότι πέρασα του κόσμου τα βάσανα.. Αυτός που αγαπούσα έκανε σχέση με μία κοπέλα και της έδωσε φιλί μπροστά μου, μόνο και μόνο για να ζηλέψω και μόλις πήγα να φύγω έτρεξε απο πίσω μου.. Πήρα εγώ σαν τον τρελό τους δρόμους μέσα στην βροχή ακούγοντας μουσική, ούτε ήξερα που βρέθηκα.. Με 40 πυρετό και με την σπασμένη μου καρδιά να καίγομαι.. Η φίλη απο το δημοτικό αποφάσισε στο μεταξύ να βγάλει την μάσκα της και να μου δείξει τι φίδι δυπρόσωπο είναι.. Και όλα γενικότερα είχαν στραφεί εναντίων μου.. Είχα χάσει και κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα εκείνη την περίοδο και ήμουν χάλια ψυχολογικά.. Ποτέ όμως δέν το έδειξα αυτό παρα έξω.. Πάντα είχα σχηματισμένο στα χείλη μου ένα χαμόγελο και μία σπίθα στά μάτια.. Ένα έντονο πάθος για ζωή που πάντα ξεγελούσε όλο τον κόσμο.. Ποτέ δεν ήθελα να ξέρουν για τον πόνο που κουβαλάω μέσα μου.. Ένα βράδυ με πήρε η ξαδέρφη μου στο δωμάτιο της και ξεκινήσαμε να μιλάμε.. Εκείνο το βράδυ της είπα τα πάντα για μένα.. Τί είμαι.. Τί νιώθω.. Πόσο πονάω.. Μου είπε και μου έδειξε όμως οτι θα είναι δίπλα μου για πάντα.. Και αυτό ήταν κάτι που μου έδωσε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω την ζωή μου ένα βήμα παραπέρα.. Ήταν η ξαδέρφη μου ο πρώτος άνθρωπος που της μίλησα για εμένα και σας πληροφορώ οτι ένιωσα πολύ καλύτερα όταν μίλησα για όλα αυτά που με σκότωναν τόσα χρόνια.. Έπειτα μίλησα και στην θεία μου ( την μαμά της ξαδέρφης μου ) όπου και με την θεία μου είχα και έχω ακόμα και τώρα φοβερή σχέση.. Με στήριξε ψυχολογικά η ίδια και με δική της οικονομική βοήθεια άρχισα να επισκέφτομαι κρυφά έναν ψυχολόγο.. Με βοήθησε πολύ αυτό το πράγμα.. Άρχισα να μαθαίνω τον εαυτό μου καλύτερα και να με αποδέχομαι και εγώ ο ίδιος.. Όταν άρχισα να βλέπω οτι δικά μου αγαπημένα πρόσωπα με αποδέχονται όπως είμαι, με αγαπάνε και με στηρίζουν πήρα θάρρος και συνέχισα ακόμα πιο δυνατά.. Όμως και εγώ ο ίδιος ποτέ δε το έβαλα κάτω.. Ακόμα και στις πιό δύσκολες και σκοτεινές μέρες, χαμογελούσα και έλεγα σήμερα είναι μια φοβερή μέρα.. Όλα θα πάνε καλύτερα και ο ήλιος σύντομα θα βγεί και για μένα.. Έτσι μόνο έπαιρνα δύναμη.. Το αμέσως επόμενο άτομο που μίλησα για εμένα ήταν η αδερφή μου.. Και ύστερα απο αυτό, επόμενος μου στόχος ήταν να μιλήσω και στους γονείς μου.. Κάπως δειλός.. Και φοβισμένος για την αντίδραση τους.. Μιάς και ο πατέρας μου, άνθρωπος της εκκλησίας και η μητέρα μου κάπως ρατσιστική απέναντι στην μειονότητα των gay ατόμων.. Αλλά το είχα πάρει απόφαση.. Ή τώρα ή ποτέ είπα.. Και το έκανα.. Ένα βράδυ.. Ψυχολογικά ήμουν προετοιμασμένος για όλες τις συμπεριφορές.. Και εκεί που ο ένας καθόταν στον υπολογιστή και ο άλλος χάζευε ένα σίριαλ στην τηλεόραση είπα την μαγική λέξη “ θέλω να μιλήσουμε λιγάκι για την ζωή μου.. μπορώ να έχω για λίγα λεπτά την προσοχή σας ; “.. Και τότε ήταν που στράφηκαν δύο ζευγάρια μάτια καρφωμένα πάνω μου.. Και ο κόμπος στο λαιμό με έπνιγε όλο και περισσότερο.. Κάθησαμε όμορφα και πολιτισμένα οι τρείς μας και τους μίλησα για την ζωή μου και για το τί ζώ καθημερινά.. Τους έφερα παραδείγματα απο το παρελθόν για να καταλάβουν με παραδείγματα αυτά που τους λεώ και οτι δεν κάνω εικασίες.. Και μπόρεσα και τους έπεισα.. Τούς έβαλα στο τρυπάκι να σκεφτούν και να μπούνε στην θέση μου.. Και όλα απο εκείνη την ημέρα άλλαξαν.. Μέρα με την μέρα.. Μήνα με τον μήνα.. Και χρόνο με τον χρόνο τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν.. Οι γονείς μου άρχισαν να μου συμπεριφέρονται πιό ελαστικά.. Και πιο ανθρώπινα anyway.. Σε σημείο που η μαμά μου κάθησε πολλές φορές και συζητούσε μαζί μου τυχόν προβλήματα που αντιμετώπιζα.. Και υπήρχε δίπλα σε κάθε δυσκολία.. Σταμάτησε να συμπεριφέρεται ρατσιστικά πρός τα gay άτομα και επιτέλους έβαλε μυαλό.. Σε σημείο ύστερα απο 3 χρόνια ( σήμερα δηλαδή ) όπου γνωρίζει για εμένα να μιλάμε όπως θα μιλούσα με έναν φίλο.. Είμαι τόσο τυχερός που ο θεός μου χάρισε αυτήν την σπουδαία γυναίκα για μάνα.. Πάντα είναι δίπλα μου και με στηρίζει.. Να φανταστείτε ακόμα και για την σχέση μου γνώριζε.. Και γνωρίστηκαν απο κοντά.. Και μου έκανε και πλάτες όταν φιλοξένησα εδώ την σχέση μου για 2 εβδομάδες.. Και ο πατέρας μου έκανε κάποια μικρά βήματα.. Ποτέ δε μου δημιούργησε πρόβλημα.. Είναι ουδέτερος και δέ θέλει να μαθαίνει περι αυτού του θέματος, αλλά μου αρκεί που το αποδέχτηκε.. Είμαι απο τους τυχερούς μπορώ να πω γιατί εάν και αρχικά όλα στην ζωή μου πήγαιναν στραβά και λάθος ξαφνικά όλα άλλαξαν.. Και συγκεκριμένα άλλαξαν γιατί εγώ το θέλησα.. Πήρα την κατάσταση στα χέρια μου.. Ξεκίνησα το λύκειο.. Έκανα καινούριες γνωριμίες.. Και έδιωξα απο δίπλα μου όσο άτομα δέν άξιζαν να είναι εκεί.. Στην δευτέρα λυκείου ήρθα πιό κοντά με μία κοπέλα όπου σήμερα ύστερα απο δύο χρόνια είμαστε φοβεροί φίλοι.. Μου αρκεί που είναι πραγματικός άνθρωπος και όχι δήθεν.. Και ότι έχει να πεί το λέει έξω απο τα δόντια.. Τέτοιους ανθρώπου αναζητώ στην ζωή μου.. ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ! Και να φανταστείτε οτι περίπου για 5 χρόνια υπήρξα ερωτευμένος με το παιδί απο το γυμνάσιο.. Σχεδόν μέχρι και το τέλος του 2012 ήμουν ερωτευμένος μαζί του.. Έκανα κάποιες προσπάθειες να βρεθούμε και απλά ήταν λές και άνοιξε η γή και τον κατάπιε.. Πάντως επειδή η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς του έστειλα ένα μήνυμα και του είπα όλα όσα αισθανόμουν.. Ποτέ δε μου απάντησε.. Ποτέ δεν αντέδρασε.. Μα το πιό παράξενο είναι ότι ποτε δε μίλησε σε κανέναν.. Εγώ απλά πιστεύω με σιγουριά οτι με ήθελε και αυτός.. Πάντα με ήθελε.. Απλά δεν ξέρει τι είναι και τί θέλει ή έστω φοβάται να παραδέχτει στον ίδιο του τον εαυτό τι θέλει και τί αισθάνεται.. Με το νέο έτος που λέτε γνώρισα ένα παιδί μέσω μιάς υπηρεσίας κοινωνικής δυκτίωσης ( δεν αναφέρω το site για ευνόητους λόγους.. άλλωστε σκοπός δεν είναι η διαφήμιση, αλλά το coming out του καθένα μας ;Ρ ).. Μετά απο περίπου μια εβδομάδα μου ζήτησε να τα φτίαξουμε.. Εγώ δέχτηκα γιατί μου άρεζε εδώ και κάποιο διάστημα γενικότερα.. Και τα φτιάξαμε.. Ήμουν πολύ χαρούμενος.. Είχα μοιραστεί την χαρά μου με φίλους που γνώριζαν για εμένα και με την μητέρα μου.. Και φυσικά δε θα μπορούσα να αφήσω στην απ’ έξω την αγαπημένη μου ξαδέρφη που σε όλα αυτά τα χρόνια με στήριζε καθημερινά.. Τα είχα με αυτό το παιδί μισό χρόνο.. Καί ύστερα απο μισό χρόνο σχέσης ανακάλυψα ότι με είχε απατήσει 3 φορές.. Όπως καταλαβαίνετε για ακόμα μια φορά πληγώθηκα.. Αλλά είπα δέν αξίζει να σκάς για κανέναν.. Σε τελική ανάλυση εγώ υπήρξα κύριος απέναντι του.. Μέχρι και το τελευταίο λεπτό που τον χώρισα.. Αντίθετα αυτός με είχε τιγκάρει στο ψέμα και μέχρι τελευταίο λεπτό επέμενε στις μπούρδες του.. Δέ βαρίεσαι.. Ο θεός είναι εκεί ψηλά και βλέπει τα πάντα.. Δε παύω πία στιγμή να κοιτάω μπροστά και να νιώθω ευτυχισμένος.. Αυτός έχασε έναν άνθρωπο που τον αγάπησε και δέθηκε μαζί του ειλικρινά.. Εγώ τί έχασα ; Και κάπως έτσι συνέχισα να σχεδιάζω το μέλλον μου και την ζωή μου με όσους εγώ επέλεξα να έχω στο πλευρό μου.. Σύντομα μετακομίζω στο εξωτερικό.. Εκέι οι σχέσεις, ή αντιμετώπιση και ο ρατσισμος είναι σε πολύ μα πολυ καλύτερη μοίρα απ’ ότι στην όμορφη Ελλάδα μας.. Κοιτάζω αισιόδοξα το μέλλον και περιμένω να δώ τι παιχνίδια θα μου παίξει η μυστήρια και όμορφη ζωή μου.. Ελπίζω να μή σας κούρασα πολύ και να βοήθησα κάποια άτομα να ξανα σκεφτούνε την κατάσταση που περνάνε.. Τίποτα δεν είναι μαύρο μέχρι να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι έτσι.. Μή παρατάτε τον αγώνα για ζωή ότι και εάν σας συμβεί αγάπες μου.. Και πότε μα ποτέ μή σας πτωέι η ανοησία κάποιον ανθρώπων.. Ούτε εγώ, ούτε κανείς μας δε πέρασε ρόδινα.. Κανείς μη σας γελάει.. Αλλά ο πόνος και οι γρατζουνιές στα ποδία μας για να φτάσουμε στην κορυφή, αξίζουν.. Πιστέψτε με.. Η θέα απο εκει πάνω αξίζει όσο τίποτα άλλο.. : )

P.S. : Όταν ακούω κάποια άτομα να λένε ότι η ζωή είναι άδικη, μου έρχεται στο μυαλό μια διαφήμιση που λέει “ η ζωή έχει την γεύση που της δίνεις “.. Εσείς τι γεύση θα δώσετε ;

Με εκτίμιση και αγάπη.. Ένας φίλος.. 😊

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ

Γιάννης, 26, φοιτητής, Αγγλία

Γειά σας. Κατ’αρχήν συγχαρητήρια για το blog σας. Χαίρομαι πολύ που
βλέπω οτι δεν είμαι ο μόνος γκέι σ’αυτό τον κόσμο, διότι είχα αρχίσει
να ανησυχώ…
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Στα 15 μου συνειδητοποίησα οτι είμαι
ομοφυλόφιλος. Πέρασα ένα ψιλοσόκ τότε, αλλά το αποδέχτηκα γρήγορα και,
για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει κι όλας. Νομίζω οτι αυτό μου δίνει
έναν ρομαντισμό που δεν θα είχα αν ήμουν στρέιτ άνδρας.
Μάλλον είμαι πρίν από την ντουλάπα, γιατί δεν το έχω πει σε κανέναν
από τους φίλους μου (πόσω μάλλον γονείς) και το γεγονός οτι δείχνω
αρρενωπός, τους ξεγελάει όλους. Θεωρώ οτι στην Ελλάδα, οι περισσότεροι
δεν είναι έτοιμοι να το αποδεχτούν αυτό, ενώ εδώ στην Αγγλία που
σπουδάζω θεωρείται απολύτως φυσιολογικό.
Μέχρι τώρα είμαι απολύτως άτυχος στο σχεσιακό κομμάτι. Κι αυτό διότι
όσους έχω ερωτευτεί είναι μάλλον στρέητ που μου δίνουν την εντύπωση
οτι είναι γκέι. Είχα φάει κόλλημα στο πανεπιστήμιο με έναν συμφοιτητή
μου, ο οποίος μου έστελνε περίεργα μυνήματα, αναπάντητες, με κοίταζε
περίεργα, μου χαμογελούσε, με καλούσε όταν έβγαινε έξω με φίλους…Κι
όποτε προσπαθούσα να το προχωρήσω, με απέφευγε. Κάποια στιγμή έκανε
και σχέση με μια κοπέλα. Μετά από κάποιο διάστημα χωρίσαν και αυτός
εξαφανίστηκε από τη ζωή μου. Με πλήγωσε πάρα πολύ τότε, αλλά το
ξεπέρασα. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τη στάση του.
Στον στρατό ερωτεύθηκα έναν φαντάρο που έδειχνε ενδιαφέρον. Δεν
πρόλαβα καν να του ζητήσω να βγούμε, κι αυτός έφυγε με μετάθεση…
Εδώ στην Αγγλία είχα φάει γερό κόλλημα για 2 χρόνια με έναν στρέητ. Το
πρόβλημα ήταν οτι δεν ήμουν 100% σίγουρος οτι είναι στρέητ, γιατί
έβλεπα κάποιες συμπεριφορές που ήταν περίεργες. Ήθελε να είναι
συνέχεια μαζί μου, μου έστελνε συνέχεια μυνήματα, καμιά φορά με άγγιζε
περίεργα. Είμαι σε θέση να καταλάβω ποιά συμπεριφορά είναι ερωτική,
διότι έχω και στρέητ φίλους. Τελικά, όμως, ο τύπος ήταν στρέητ,
στάνταρ… Έκανε και σχέση με κοπέλα και άλλαξε μετά.. Ούτε τη δική
του στάση μπόρεσα να καταλάβω.
Είμαι γενικά, πολύ άτυχος, αλλά δεν σκάω κι όλας… Κάτι θα γίνει, πού
θα πάει… Γενικά, δεν πολυψήνομαι να βγω δημόσια στο περιβάλλον μου
και να το πω. Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία αυτή, διότι θα
στενοχωρήσω πολύ τους γονείς μου.
Σόρρυ αν σας κούρασα