Γαλλική μουσική σ’ έναν «παράδρομο».

Μαρία Μ. , 19, φοιτήτρια, Αθήνα.

Εδώ είμαι να ακούω γαλλική μουσική στο «κασετόφωνο» και να γράφω για το comingout μου, αυτή τη φορά στη μητέρα μου. Ναι μαμά, η γαλλική μουσική και οι έρωτες υπάρχουν και  σε ένα γκέι άτομο.

Η μαμά μου… η μαμά μου είναι 40 χρονών, συμπαθητική, όμορφη και τίγκα ομοφοβική, ρατσίστρια, λίγο τίγκα απ’όλα.

 Αποφάσισα να της μιλήσω ενώ  είχα ένα μικρό θεματάκι υγείας, ώστε να μην πέσει κι όλο το βάρος πάνω σε αυτό, να της έρθει λίγο πιο ομαλά (γιατί κατά καιρούς πέταγε μαργαριτάρια  που έσταζαν ρατσισμό για ό,τι διαφορετικό) .  Εγώ ήδη εδώ και καιρό ασχολούμουν με  ΛΟΑΤΚ ομάδες  και ήξερα πως θα μπορούσα να με υποστηρίξω καλύτερα έπειτα από το φιάσκο όταν το είπα στον πατέρα μου, έναν χρόνο πριν.  Μια στιγμή που μείναμε μόνες μας στο νοσοκομείο της ανακοίνωσα λοιπόν πως είμαι γκέι.

«Πλάκα κάνεις. ΑΧΑΧΑΧΑΧ»  τι κακακα μωρέ αλήθεια σου λέω να της απαντάω και να την βλέπω να χλωμιάζει. Εντάξει, πέρασε λίγη ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσει τι της έλεγα και μετά αρχίσαμε. «Καταλαβαίνεις τι μου λες παιδί μου; Δηλαδή είσαι λεσβία; Μη λες βλακείες τώρα, το ξέρω εγώ από χαμηλή αυτοπεποίθηση και επειδή δεν βρίσκεις άντρες είναι αυτό. Άλλοι σε παρέσυραν! Αυτός είναι ένας παράδρομος και δεν υπάρχουν τέτοιοι… Εγώ πως θα το πω σε άλλους, δεν θα το πω πουθενά και δεν θα το δεχτώ ποτέ να το ξέρεις. Δώσέ μου χρόνο να χάσω το παιδί μου. Γιατί μου το πες ενώ ήξερες ότι  δεν θα ήμουν ποτέ εντάξει με αυτό;»

Η αλήθεια είναι ότι ήλπιζα να  μην έχει τα μυαλά που έχει η μάνα μου κι ότι άαααντε και αν τα ‘χει θα την «εκπαιδεύσω» κάπως, θα την έβγαζα από την άγνοια της  ότι είναι κάτι το αφύσικο. Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός, 2 μήνες σχεδόν, και τα μαργαριτάρια συνεχίζονται κατά καιρούς.

Ξέρει (όχι πως το έχει δεχθεί ) πάντως πως εγώ δεν βρίσκω τίποτα το κακό ή αφύσικο σε μένα , πως μπορώ να κάνω οικογένεια αν το θελήσω ,  πως θα ακολουθήσω σπουδές φύλου και πως δεν θα αισθανθώ ποτέ πλέον άσχημα για το σεξουαλικό μου προσανατολισμό.

 Όσον αφορά εμένα, ξέρω και με βλέπω πως είμαι πολύ πιο ανακουφισμένη και είδα πως μου στάθηκα τόσο μα τόσο πολύ που δεν μπορούν να με αγγίξουν πλέον σχόλια όπως «και τι θα κάνω τώρα εγώ με αυτό που μου πες, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο».  Γιατί πολύ απλά μητέρα, μάνα, μαμά υπάρχει και παρά υπάρχει και αυτό το κάτι τέτοιο είμαι εγώ. Που ακούει γαλλική μουσική και ερωτεύεται γυναίκες.